Stundum, suma daga, kannski þennan, langar mig að skrifa að minnsta kosti eina góða setningu. Það er ekki jafn erfitt og margir ímynda sér, færsluritari þjáist ekki af skáldlegum ofsa, enda í jólafríi. Þetta er fyrst og fremst spurning um að setjast niður og skrifa setninguna og krefst ekki meiri ofsa en að fara og moka af tröppunum. Setningin þarf, fyrir utan að vera málfræðilega rétt og sæmilega hljómfögur, að vekja athygli og skapa merkingu. Hún þarf að óma í smá stund í höfði lesandans og höfundurinn, færsluritari, þarf að ná út fyrir sjálfan sig – setningin þarf að vera gáfulegri en sá sem skrifaði hana, í þeirri merkingu að hún sé stærri en svo að færsluritari hefði getað látið hana frá sér ef hann hefði einfaldlega hugsað beint af augum, byrjað að tala, svona einsog yfir einhverjum kaffibolla eða í kommentakerfi. Þessi færsla er reyndar skrifuð yfir kaffibolla, en það er aukaatriði. Ég er ekki viss um að hér sé kommentakerfi. Ég hef ekki athugað það. Það er þá ekki viljandi. Góðar stundir.
top of page
MENNINGIN
Arngrímur Vídalín
Ásgeir H. Menningarsmygl
Ármann Jakobsson
BBC-Menning
Berglind Ósk
Björn Halldórsson
Bókmenntavefurinn
Brynjar Jóhannesson
DN-Kultur
Guardian-Books
Haukur Már
Hermann Stefánsson
Hugrás
Ísak Regal
Lestrarklefinn
RÚV-Menning
Lommi
Lóa Björk
Vísir-Menning
Skáld.is
Snæbjörn Kaktus
Stundin-Menning
SVT-Menning
Tímarit Máls og menningar
Hlín Agnarsdóttir
Þórdís Gísladóttir
bottom of page