Een gedicht over eetgewoonten
​
Wetenschappers kunnen pindakaas in diamanten veranderen, maar kunnen ons niet helpen de diamanten te verteren; wetenschappers kunnen ons vet uit ons lijf zuigen en onze dunne darm inkorten, maar als we diamanten eten, schijten we ze nog steeds in hun geheel uit, of ze nu van pindakaas zijn gemaakt of niet, daar is niets aan te doen; de Italiaanse futurist FT Marinetti at geen spaghetti omdat spaghetti mensen depri maakt, van spaghetti worden ze opgeblazen en lui en ongeschikt om naar de oorlog te marcheren; de Duitse nazi Adolf Hitler at geen dieren omdat de Duitse nazi Adolf Hitler dieren schattig vond. Zo was dat toen, om welke reden ook: het waren andere tijden met andere normen en waarden. Zionisten maken betere falafel dan fascisten, maar fascisten maken betere pasta; fascisten maken hopeloze havermoutpap en fascistische couscous is zum kotzen; gemiddeld bakken leraressen beter gebak dan vrachtwagenchauffeurs, maar vrachtwagenchauffeurs bakken dan weer bloederiger biefstuk en eten meer friet, en eten meer mayonaise, maar leraressen kloppen hun mayo vaker zelf. Nazi’s zijn vaak vegetariërs die veel zuurkool eten, ze genieten vaak van meer exotisch voedsel dan hun lief is of dan ze willen toegeven, nazi’s hebben relatief normale smaakpapillen en hun mening over wie de beste falafel maakt is evenveel waard als die van ieder ander; Arabieren kunnen niet alles weten en eten zeker geen varkensvlees in peterseliesaus, iets wat alleen Denen doen, Princerokende Deense-Volkspartij-Denen met vlaggentattoos op Christiania-fietsen. Om welke reden ook. Alle Zweden die ik ken hebben een glutenallergie en/of zijn lactose-intolerant en/of veganist, vooral de Zweedse Finnen, vooral degenen die gistbrood eten en geen zuurdesembrood, vooral degenen die veel bier drinken en opgroeiden in moeilijke gezinssituaties in buurten waar mensen nu Rinkeby-Zweeds spreken; Duitsers eten grote worsten op papieren bordjes in de U-bahnstations in Berlijn en spoelen ze door met tarwebier en mayonaise geklopt in een fabriek waar tienduizend Beierse onderwijzers zich dag en nacht afbeulen en de mayo met hun tranen zouten; ze zeggen dat Cubaanse Montecristo-sigaren hun bijzondere smaak krijgen doordat ze gerold worden op de dijen van maagden; feta is geen feta tenzij een Griek de geit heeft gemolken en skyr geen skyr tenzij die is gemaakt op een kale rots in het midden van de Atlantische Oceaan en wasabi haast nooit wasabi, maar meestal groengekleurde mierikswortel; statistisch gezien zijn homo’s opgegroeid onder de beschermende vleugels van vegetariërs waar, ze veel verse vis aten, vers schoongemaakt en zorgvuldig gekookt. Om welke reden ook. De communisten hielden vol dat het volk kon leven van aardappelen en het buitenleven, maar toen stortte de Sovjet-Unie ineen en vandaag is het volstrekt onmogelijk om een communist te onderscheiden van een pantoffeldragende, hasjrokende, soja-latte-slurpende veganist in Groenland at duizenden jaren lang geen mens ooit fruit, hooguit een paar bosbessen misschien, en op een ander, kleiner eiland overleefde Robinson Crusoe grotendeels op schildpaddeneieren, met verwoestende gevolgen voor de lokale fauna, omdat Crusoe verhoudingsgewijs evenveel schildpaddeneieren bunkerde als een vistrawler kabeljauwfilets. Fransen eten geen maaltijden die je in minder dan twintig minuten kunt uitleggen, behalve dan die kerel die vooral winkelwagentjes en tv-toestellen at, maar ook een volledig Cessna 150-vliegtuigje, wat dan weer niet zo makkelijk uit te leggen valt, en in Spanje doen de moeders van falangisten haast overal saffraan en paprika bij, terwijl het Republikeinse leger tapas eet. Een pasgeborene drinkt aanvankelijk niets dan moedermelk, en moedermelk bevat alle voedingsstoffen die een mensenlichaam nodig kan hebben, om welke reden ook, niet het minst de zware omega 3-vetzuren die pasgeborenen uit de hersenen van hun moeder zuigen, zodat die hersenen tot 25% van hun totale gewicht verliezen als hun moeders geen levertraan, IJslandse levertraan, willen drinken, om welke reden ook. Anders krijgen moeders last van zwangerschapsdementie, wat ze in IJsland een ‘borstvoedingswaas’ noemen, en daarom hebben vrouwen in leidinggevende functies zulke lage salarissen. De gemiddelde man – of het nu nazi’s, pasgeborenen, futuristen, Groenlanders, Fransen, kaderleden, homo’s en/of anderen zijn – ja, de gemiddelde man consumeert in een mensenleven ongeveer 35 ton voedsel en gooit er evenveel in de vuilnisbak: één ei in de mond, één in de vuilnisbak; één croissant in de mond, één in de vuilnisbak, enzovoort. Elke maaltijd die deze gemiddelde man consumeert bevat gemiddeld 150 miljoen kilometer DNA, lang genoeg om naar de zon te reiken. Niet dat je dat zou kunnen, maar misschien kun je het je wel voorstellen. Helemaal tot aan de zon. Maar hoe zit het met de vleeseters, vraag je je misschien af, waarom zegt hij niets over de vleeseters? Waarom geen woord over zij die kiezen voor bloederige biefstukken, rundstartaar en ganzenlever? Waar blijft de vlijmscherpe kritiek op worsten tjokvol industrieel zout, de leefomstandigheden op de kippenboerderijen, en verdovingsvrije castratie bij varkens? Wat zou Adolf zeggen? Er zijn christenen in de wereld die geen garnalen eten omdat de bijbel dat verbiedt, en sommige vegetariërs eten kip omdat een kip – in feite, als je er even over nadenkt – gewoon een broccoli is die eieren legt, hoe vreemd dat ook moge klinken. Zij die koolhydraten uit hun dieet weren mogen dan wel afvallen en mooi worden, maar ze hongeren hun hersenen uit, en eigenlijk wil niemand seks met idioten, het is niet half zo leuk als men beweert. Mensen met ouderdomsdiabetes krijgen af te rekenen met grote vooroordelen van zij die met hun diabetes geboren zijn. Mensen die wat ze eten grotendeels weer overgeven kunnen in de maatschappij op maar weinig begrip rekenen. Zij die overleven op sigaretten en koffie kijken neer op zij die denken dat ze te goed zijn om te roken. IJslandse boeren eten meestal bloedworst, en daarom is het voor hen een tweede natuur om het weer te duiden en met dieren te praten; de zwaarlijvigen liegen over hoeveel ze eten, er wordt zelfs gezegd dat ze in een soort slaap eten – een obesitaswaas – en voor zichzelf onmiddellijk onderdrukken wat ze kopen, wat ze koken, wat ze opdienen, eten en ten slotte uitschijten. Amerikanen lijden over het algemeen aan het zogeheten chineesrestaurantsyndroom, wat nog het best kan worden omschreven als een onmetelijke gevoeligheid voor MNG; ’s nachts stoppen ze zich vol met chocolade, overdag met met vitamines verrijkte chiashakes en ’s avonds met kipnuggets, van gelukkige vrijeuitloopkippen. Specialisten beweren dat men nooit iets mag eten wat ‘grootmoeder niet in haar voorraadkast had’. Specialisten beweren dat men nooit iets mag eten waarvoor men te lui is om het vanaf nul te bereiden. Maar hoe zit het met pedofielen? Wat eten pedofielen? Eten ze misschien baby’s? Weet iemand dat? En eten magnaten in verhouding tot hun inkomen, of zijn dat net de anderen – de armen? Op deze vraag is er, net als op zovele andere, misschien geen antwoord, maar toch is het belangrijk dat iemand ze stelt, dat we nauwlettend aandacht hebben voor wat we zoal door onze slokdarmen jagen.
Enzovoort en zo verder.
​
Nederlandse vertaling uit het Engels: Iannis Goerlandt